Οι διαχειριστές δασών συχνά αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην εφαρμογή πιο βιώσιμων πρακτικών. Πρόσθετη αξία μπορεί να αποκτηθεί από τη δασοκομία, την αγροδασοκομία και την κηπουρική, καθώς και από τα υπολειμματικά ρεύματα τους και από τη βιομάζα που απομακρύνεται για την πρόληψη πυρκαγιών, πλημμυρών, ξηρασίας και ασθενειών. Η αξιοποίηση τέτοιων ρευμάτων βιομάζας, μπορεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση του κινδύνου εγκατάλειψης των δασών, διατηρώντας παράλληλα τη βιοποικιλότητα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν η προκύπτουσα δασική ή δασόμορφη βιομάζα έχει χαμηλή σε όγκο ή/και αξία.
Η διαθέσιμη βιομάζα αποτελείται κυρίως από μικρά ξύλα, κατεστραμμένο ξύλο (π.χ. ξύλο που έχει προσβληθεί από παράσιτα) και διάφορα είδη ξύλου από μικτά δάση. Επιπλέον, περιλαμβάνει και βιομάζα από θάμνους, φλοιό, φελλό, κλαδιά και ρητίνη. Συνήθως, αυτή η βιομάζα καίγεται τοπικά για ενέργεια ή απλώς αποτεφρώνεται, απελευθερώνοντας CO₂ στην ατμόσφαιρα και παρέχοντας ελάχιστο ή καθόλου οικονομικό όφελος στους διαχειριστές δασών.
Αυτό το θέμα θα πρέπει να διερευνήσει οδούς αξιοποίησης για την στοχευμένη πρώτη ύλη πέρα από την παραγωγή βιοενέργειας και βιοκαυσίμων.
Αναλυτική περιγραφή στο αγγλικό κείμενο.
Συνεισφορά της ΕΕ: €3500000
Αναλυτική περιγραφή στο αγγλικό κείμενο.